Dojazd do pracy ze składką ZUS

Wartość dodatkowego świadczenia pieniężnego dla pracownika dojeżdżającego do pracy własnym środkiem transportu pracodawca powinien wliczyć mu do podstawy wymiaru składek ubezpieczeniowych. Tego typu świadczenie podlega bowiem oskładkowaniu, nawet jeśli jego wypłatę przewidują przepisy wewnętrzne obowiązujące w zakładzie pracy.

O CO PYTAŁ PRZEDSIĘBIORCA?

Pracownicy przedsiębiorcy dobrowolnie organizują się, by wspólnie dojeżdżać do miejsca świadczenia pracy. Najczęściej odbywa się to w ten sposób, że jeden z nich korzystając z prywatnego samochodu, zapewnia grzecznościowo przejazd grupie pracowników. Pracodawca uznając, że jest to działanie zgodne z zasadami współżycia społecznego i zasługujące na aprobatę, chciałby wprowadzić dla takich osób dodatkowe świadczenie pieniężne - w formie ekwiwalentu. Zostałoby ono przyznane tym osobom na mocy zarządzenia wydanego w tej w sprawie. Ekwiwalent byłby przyznawany kierowcy lub właścicielowi pojazdu na podstawie pisemnego wniosku grupy pracowników wskazującego na kierowcę (lub właściciela pojazdu) uprawnionego do dodatku i liczebność grupy pracowników. Wniosek zawierałby też zobowiązanie pracowników do poinformowania pracodawcy o każdej zmianie objętych nim danych w terminie 2 dni roboczych. Ekwiwalent przysługiwałby osobie do niego uprawnionej w określonej wysokości za każdy dzień faktycznej obecności w pracy i wykonania grzecznościowego przejazdu.

W ocenie przedsiębiorcy dodatkowe świadczenie pieniężne, które zamierza wprowadzić w zakładzie, korzystałoby ze zwolnienia z oskładkowania na podstawie § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Przepis ten zwalnia ze składek ubezpieczeniowych korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające m.in. na korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

ZDANIEM ZUS:

Organ rentowy nie zgodził się ze stanowiskiem przedsiębiorcy. W uzasadnieniu interpretacji stwierdził, że nie można zwolnić z oskładkowania wartości świadczenia dodatkowego (ekwiwalentu pieniężnego) dla pracownika, który dojeżdża do pracy własnym środkiem transportu wraz z innymi pracownikami, przyznanego na podstawie wewnętrznych przepisów obowiązujących u pracodawcy. Zdaniem ZUS, na takie zwolnienie ze składek nie pozwala treść § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia składkowego, na który nota bene powołał się przedsiębiorca. W myśl tego przepisu składki ubezpieczeniowe nie powinny być naliczane od przychodu, jaki pracownik uzyskuje korzystając z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, przez co należy rozumieć korzystanie z transportu publicznego na podstawie przekazywanych przez pracodawcę biletów lub transportu organizowanego przez pracodawcę. Dodatkowo warunkiem zwolnienia ze składek ubezpieczeniowych tego typu świadczeń jest odpowiedni zapis w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania bądź przepisach o wynagradzaniu.

Według ZUS przepisu tego nie można natomiast stosować w przypadku korzystania przez pracownika z transportu prywatnego.

(interpretacja indywidualna ZUS Oddział w Lublinie z dnia 27 marca 2014 r., znak: WPI/200000/43/252/2014)

Komentarz redakcji

W omawianej sprawie warto zaznaczyć, że orzecznictwo sądowe w kwestii oskładkowania bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów pracowniczych środkami lokomocji jest odmienne niż stanowisko ZUS, który ewidentnie wręcz nakazuje pracodawcom opłacać składki od wypłacanych pracownikom ekwiwalentów pieniężnych rekompensujących koszty dojazdów do/z pracy czy nawet na zakup biletów uprawniających do przejazdów środkami lokomocji. Przykładowo SA w Poznaniu w wyroku z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt III AUa 445/12, uznał, że każde przysporzenie majątkowe, w tym także ekwiwalenty pieniężne z tytułu ponoszonych kosztów przejazdów do pracy środkami lokomocji wypłacane pracownikom przez pracodawcę na podstawie aktów lub przepisów prawa pracy, podlega zwolnieniu ze składek ubezpieczeniowych na podstawie § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia składkowego. Podobnie orzekł SN w wyrokach: z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. akt I UK 201/09 oraz z dnia 3 kwietnia 2008 r., sygn. akt II UK 172/07.